سلام به همگی

 عزیزان این صفت دلبسته نبودن به دنیا صفت عجیبی است...

و آنچه حضرت زهرا و ائمه ی معصوم و شهدای کربلا رو در طول تاریخ ممتاز می کنه همین عدم دلبستگی به دنیاست.

زمانی که  امام حسین (ع) با اصحاب نازنین شون در شب عاشورا اتمام حجت میکنن و می فرمایند: فردا هر کس با من بماند کشته خواهد شد شما از تاریکی شب استفاده کنید و بروید.

و بعد هیچ کس امام را ترک نمی کند عزمت شهدای کربلا را نشان می دهد

و   الا اگر از دنیا دل نبریده بودند همه جوره عمل می کردن .

اون موقعی که ابن مرجانه ی ملعونه تو خونه ی هانی ابن عروه بود اگر مسلم ابن عقیل از دنیا دل نبریده بود سر ابن زیاد رو از پس سر میزد و اون موقع اصلا داستان کربلا یه طور دیگه میشد و از ۶ماهه تا صد ساله هم دیگه سر بریده نمی شد.

امام علی علیه السلام می فرمایند حکومت برای من از آب بینی بز کم ارزش تر است

امام حسین نیامده بود برای حکومت اگر هم حکومت می خواست برای اجرای دین بود

این همه جوونای ما کشته شدند برای چی بود؟؟؟ برای اجرای دین

حالا متاسفانه بد هم شده توی این یادواره های شهدا یه طوری درباره ی شهدا حرف میزنن که انگار این شهدای نازنین ما احساس نداشتن ، غریزه نداشتن یا سیم کشی ساختمون شون اشتباه بوده نعوذ بالله.

یکی از فرماندهان عزیز جنگ ، شب عروسی اش به همسرش گفت من میدونم شهید میشم نمی خوام زندگی تو هم خراب بشه فقط من تو رو عقد کردم که به سنت پیامبر عمل کرده باشم و با تو به عنوان همسر رفتار نمی کنم که بتونی بعد از من ازدواج کنی.

این یعنی دل کندن از همه چی حتی از  حلال اون هم برای یه جوون بیست ساله ای که تو اون سن در اوج غریزه ی جنسی است.

شهید سرشار  پدرش از اون پولدار هایی بود که  سال ۶۰تو تهران یه خونه داشت بالای ۱۵۰ملیون تومن اون موقع که خونه توی جماران مثلا یک ملیون و سیصد هزار تومن بود.بعد این پسر میومد تو پارک میخوابید  چون که باباش خمس و زکات نمی داد.

از تخت گرم و نرم امکانات و... دل میکند و اینا شهدای ما بودن

یه مرز باریکی هم داره اشتاه نشه منظورم این نیست که باید تارک الدنیا باشیم منظورم اینه که دلبسته نباید به دنیا باشیم که ان شاءالله در مطلب بعدی مفصل درباره اش بحث میکنیم

 

از همه ی برادران و خواهران التماس دعا داریم

 

 

نظرات شما عزیزان: